Een gebaar zegt meer!

We horen taal en we zien de spreker erbij gebaren. Zonder taal hebben die gebaren weinig betekenis. Roel Willems van de Radboud Universiteit ontdekte dat het brein taal en gebaar in hetzelfde gebied verwerkt. En even snel!

Als je vertelt dat je van hot naar her sjouwt voor de carnavalsoutfit en je laat je vingers tegelijkertijd een loopbeweging maken, dan maak je een iconisch gebaar. Dat zijn handbewegingen die verwijzen naar wat ze uitbeelden.

TAAL, GEBAAR, BETEKENIS
Iconische gebaren betekenen op zichzelf niet zoveel. Maar zijn die gebaren dan ook zonder nut? En klopt het dat luisteraars gebaren min of meer negeren? Of dat gebaren weinig toevoegen aan wat we horen?

BETEKENISVERWARRING
Roel Willems liet proefpersonen kijken naar filmpjes van mensen die een verhaal navertellen, bijvoorbeeld een tekenfilm. Hersenmetingen tonen aan dat gebaren in hetzelfde hersengebied worden verwerkt dat voor het spreken, schrijven en begrijpen van taal belangrijk is. We begrijpen spraak en gebaar op vergelijkbare manier. Gebaren ondersteunen de spraak en voegen er zelfs informatie aan toe.

MINDER BLOEMRIJK
En wat doet het gebaren eigenlijk met de hersenen van de spreker? Willems: “Ander soort onderzoek heeft laten zien dat sprekers, wanneer je ze op hun handen laat zitten als ze een verhaal moeten vertellen, minder bloemrijk vertellen. Je mist dan niet alleen de gebaren, maar ook de details die de gebarende spreker je anders had verteld. Gebaren doet ons beter spreken.”

Lees het hele artikel!